Σα βγεις στον πηγαιμό για την Ιθάκη, να εύχεσαι νάναι μακρύς ο δρόμος, γεμάτος περιπέτειες, γεμάτος γνώσεις...
Η αλήθεια είναι ότι υπάρχουν πολλές Ιθάκες, όπως και οι στόχοι που θέτουμε στη ζωή μας. Κάθε φορά που επιτυγχάνουμε ένα στόχο θέτουμε έναν επόμενο και έτσι συνεχίζουμε τις προσπάθειες να κάνουμε ό,τι καλύτερο μπορούμε στη ζωή μας.
Κάθε φορά που φτάνουμε στην Ιθάκη, θέτουμε έναν υψηλότερο στόχο και συνεχίζουμε την πορεία μας προς τη νέα Ιθάκη, προς το νέο στόχο που θέσαμε. Η Ιθάκη, δεν μας προσφέρει τίποτε περισσότερο πέρα από το ταξίδι για να φτάσουμε σ΄ αυτήν. Έστω και γι΄ αυτό όμως αξίζει κάθε προσπάθεια.
Αξίζει όλη μας την αφοσίωση και όλη μας την ευγνωμοσύνη, που μας κρατά σε μια διαρκή εγρήγορση και προσπάθεια για τη χώρα μας, ιδιαίτερα τώρα που περικυκλώθηκε από "Λαιστρυγόνες και Κύκλωπες".
.. Μ΄ αυτές τις σκέψεις, σας καλωσορίζω στο ιστολόγιό μου και ευελπιστώ αυτός ο χώρος να γίνει χώρος ανταλλαγής απόψεων και προβληματισμών.
ελληνική σημαία

6 Ιουν 2014

Για την Ελλάδα ρε γαμώτο!



Πότε θα σταματήσουν οι ανούσιες αντιπαραθέσεις που μας κατατρώγουν;
 Πότε θα πούμε ένα πραγματικό «Για την Ελλάδα ρε γαμώτο». 
Για την πατρίδα που πρέπει να προχωρήσει μπροστά και να μεγαλουργήσει.
H πρόσφατη σύγκρουση μεταξύ των Ολυμπιακών και Παναθηναϊκών στο μπάσκετ δεν είναι απλά μια οπαδική κόντρα, ούτε μια επιχειρηματική σύγκρουση. Ούτε καν ένας αγώνας δρόμου για το ποιος θα πάρει το πρωτάθλημα.
Δυστυχώς είναι ίδιον του ελληνικού λαού. Δημιουργεί δίπολα εκεί που δεν θα έπρεπε να υπάρχουν. Δημιουργούν αντιπαραθέσεις ενώ πάνω απ’ όλα θα έπρεπε να βρίσκονται οι Έλληνες και η πατρίδα.
Όχι, δεν είναι μια ακόμη ανάλυση περί πατριωτισμού. Τέτοιες πολλές έχουν γραφτεί. Ούτε είναι μια ακόμη συμβολή στην αντιπαράθεση για το τι είναι και τι δεν είναι νέος πατριωτισμός. Είναι ουσιαστικά ένα παράπονο για το γεγονός ότι αυτή η σύγκρουση κάνει κακό στην Ελλάδα και στην προοπτική που έχει για να γίνει μια κανονική χώρα.
Συγκρουόμαστε για τον Ολυμπιακό και τον Παναθηναϊκό. Για τη ΝΔ και τον ΣΥΡΙΖΑ. Για το ότι ο γείτονας έχει καλύτερο σπίτι κι εμείς όχι.
Συγκρουόμαστε με τη Θεσσαλονίκη γιατί εκείνοι είναι Βούλγαροι κι εμείς χαμουτζήδες. Τα δίνουμε όλα σε μια απίστευτη αντιπαράθεση γιατί αυτοί είναι κομμουνιστές και μεις δεξιοί. Ακόμη τρώμε χιλιάδες ώρες για να βρούμε ποιος νίκησε στον Εμφύλιο, ποιος έγραψε καλύτερα την ιστορία, ποιος ήταν ο καλύτερος εκδοροσφαγέας.
Τσακωνόμαστε ακόμη και μέσα στο κόμμα μας. Η ΝΔ τσακώνεται γιατί λέει έχει τη λαϊκή δεξιά και την εκσυγχρονιστική δεξιά. Ο ΣΥΡΙΖΑ τσακώνεται γιατί έχει καμιά 20αριά συνιστώσες. Το ΠΑΣΟΚ τσακώνεται για το ποιος είναι αυτός που έφερε το 8% στην Ελιά. Είναι οι πρώην Πασόκοι ή είναι οι νέοι σύμμαχοι; Στη ΔΗΜΑΡ τσακώνονται όλοι στην καλύβα του μπάρμπα Φώτη ενώ στους ΑΝΕΛΛ που είναι πιο πατριώτες από εμάς τσακώνονται όλοι για το… twitter της Ραχήλ.
Μέχρι και για το πώς λέγεται η τυρόπιτα τσακωνόμαστε. Λέγεται τυρόπιτα ή μπουγάτσα με τυρί; Λέγεται πίτα με σουβλάκι ή πίτα καλαμάκι;
Τσακώνονται ολόκληρες γειτονιές μεταξύ τους. Εδώ σε μια πόλη 130.000 κατοίκων όπως ο Βόλος τσακώνεται η Νίκη Βόλου με τον Ολυμπιακό Βόλου και όλη η πόλη πλακώνεται με τη Λάρισα.
Μα είναι δυνατόν; Είναι αυτή μια χώρα που θα πάει μπροστά; Που θα θυμηθεί και θα κάνει περήφανους τους ένδοξους προγόνους της; Πότε θα σταματήσουν αυτές οι ανούσιες αντιπαραθέσεις; Πότε θα πούμε ένα πραγματικό «Για την Ελλάδα ρε γαμώτο». Για την πατρίδα που πρέπει να προχωρήσει μπροστά και να μεγαλουργήσει. Πότε θα φύγει από πάνω μας το άγος του Εμφυλίου; Πότε θα πάψουμε να χωρίζουμε τους πολίτες σε νικητές και νικημένους; Σε Ολυμπιακούς και Παναθηναϊκούς, σε αριστερούς και δεξιούς; Πότε θα σπαταλάμε όλη μας την ενέργεια μόνο για την πρόοδο της πατρίδας;
Πότε θα γίνουμε Έλληνες;

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου