Ιστορική Ημιμάθεια Ή Πολιτική Σκοπιμότητα Η Δήλωση Ερντογάν;
Παρόλη την αναστάτωση που έχει δημιουργήσει η πρόσφατη δήλωση του Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, πως η Τουρκία ζημιώθηκε από την υπογραφή της Συνθήκης της Λωζάννης, δεν είναι καθόλου απρόβλεπτη αν αναλογιστεί κανείς τις τελευταίες του ενέργειες, ειδικά μετά το πραξικόπημα της 15ης Ιουλίου, οι οποίες συνοψίζουν την προσπάθεια του προέδρου της Τουρκίας τόσο να τον ασπαστεί ο μέσος παραδοσιακός επαρχιώτης Τούρκος , όσο και –απεγνωσμένα– να επιδείξει και να επιβάλει την πολιτική του ισχύ.
Η Συνθήκη της Λωζάννης
Ύστερα από την ήττα του ελληνικού στρατού στο Μικρασιατικό μέτωπο, η αναθεώρηση της Συνθήκης των Σεβρών κατέστη αναγκαία (αξιοσημείωτο είναι το γεγονός πως, σύμφωνα με τη Συνθήκη, στην Ελλάδα παραχωρούνταν – ανάμεσα σε άλλα – η Ίμβρος, η Τένεδος και η Ανατολική Θράκη). Έτσι τα συμβαλλόμενα μέρη της ίδιας Συνθήκης, με τη προσθήκη της ΕΣΣΔ, υπογράψανε το 1923 τη Συνθήκη της Λωζάννης. Η Τουρκία κατάφερε να βγει από τη δυσμενή θέση που είχε περιέλθει με την προγενέστερη Συνθήκη, επεκτείνοντας τα σύνορά της, αφού η Ίμβρος, η Τένεδος και η Ανατολική Θράκη ανήκαν, πλέον, στην επικράτεια της, ως πληρωμή των πολεμικών αποζημιώσεων της ελληνικής πλευράς.
Με λίγα λόγια, η Συνθήκη της Λωζάννης, η οποία βρίσκεται σε ισχύ μέχρι και σήμερα, όρισε και παγίωσε τα Ελληνοτουρκικά σύνορα.
Η αμφισβήτηση ύστερα από 93 χρόνια
«Το 1920 μας έδειξαν τη Συνθήκη των Σεβρών για να μας πείσουν το 1923 για τη Συνθήκη της Λωζάννης. Και κάποιοι προσπάθησαν να μας το παρουσιάσουν αυτό ως νίκη. Με τη Συνθήκη της Λωζάννης δώσαμε στους Έλληνες τα νησιά, που αν φωνάξεις από τις ακτές του Αιγαίου, θα ακουστείς απέναντι. Είναι αυτό νίκη;»
Τίθεται, λοιπόν, ξεκάθαρα αμφισβήτηση της Συνθήκης της Λωζάννης, και ειδικότερα του status quo της περιοχής, αναφερόμενος άμεσα στα ελληνικά νησιά. Ωστόσο ο Τούρκος πρόεδρος δεν σταματά εκεί. Αναφέρεται στον Κεμάλ Ατατούρκ, ο οποίος, κατά την άποψη του σημερινού προέδρου, εξαπάτησε τον τουρκικό λαό αναδεικνύοντας τους όρους μιας ταπεινωτικής συνθήκης (η Συνθήκη των Σεβρών σήμανε το διαμελισμό της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας) για να δεχτεί μια ακόμα «επιζήμια» συνθήκη.
Βέβαια, ο Ερντογάν ούτε ξαφνιάζει ούτε πρωτοτυπεί. Η αμφισβήτηση των ελληνικών συνόρων, και δη του εναέριου χώρου, γίνεται αντιληπτή ανά τακτά χρονικά διαστήματα – ειδικά μετά την κατάληψη του βορείου εδάφους της Κύπρου. Μάλιστα, δεν θα ήταν διόλου παράξενο με αυτή του τη δήλωση ο Τούρκος πρόεδρος να εγκαινιάζει την τουρκική «Μεγάλη Ιδέα», οραματιζόμενος μια «Μεγάλη Τουρκία» την οποία απέτυχαν να δημιουργήσουν οι προγενέστεροι του, ρίχνοντας επί τάπητος και ένα εσωτερικό ζήτημα ανάμεσα σε Κεμαλικούς και Ισλαμιστές.
Τι έπεται;
Το πρόβλημα, όμως, έγκειται στο γεγονός ότι για να επιτύχει ο Ερντογάν τις όποιες φιλοδοξίες του ασκεί ρητορική εναντίον της ακεραιότητας της Ελλάδας, την οποία ρητορική, λίγο απέχει από να την μετατρέψει σε πολιτική πράξη. Σε κάθε περίπτωση, η ελληνική πλευρά θα πρέπει να είναι πλήρως προετοιμασμένη για το οποιοδήποτε ενδεχόμενο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου