Βασίλης Ξυδιάς
Θα ήθελα να πω δυο λόγια, όχι για το «εγέρθητου», «εγέρθουτω» (ή κάπως έτσι) που εξήλθε του στόματος του χεβυμεταλά χρυσαυγίτη, αλλά για τον τρόπο που αντιμετωπίστηκε. Έχω την εντύπωση πως ο τρόπος αυτός είναι λάθος.
Στα πολλά δημοσιεύματα που σχολίασαν το γεγονός, λίγα είναι αυτά που στάθηκαν στο γλωσσικό ζήτημα. Προφανώς θεώρησαν ότι άλλο είναι το σημαντικότερο. Γράφτηκε άλλωστε ότι «η είσοδος των νοσταλγών του Χίτλερ στη Βουλή δεν επιτρέπει καζούρες με τα καραβανάδικα ελληνικά» (Το Βήμα, 8/5/2012, «Εγέρθητι όλοι» ή μήπως... «εγέρθητοι»).
Ίσως γι’ αυτό και η σχετική ανακοίνωση της ΕΣΗΕΑ δεν δυσκολεύτηκε να παρακάμψει το γλωσσικό ατόπημα,"διορθώνοντας" σιωπηλά τη χρυσαυγίτικη έκφραση σε «εγέρθητι», που υποτίθεται πως είναι το σωστό.(*)
Φοβάμαι πως είναι πολύ μεγάλο λάθος να προσπαθεί κανείς να χτυπήσει τους ναζιστές δίνοντας έμφαση στο αποτρόπαιο της κτηνώδους τους δύναμης. Στην πραγματικότητα αυτό τούς ενισχύει. Όπως τους ενισχύει η "αντιεθνικιστική" και "αντιρατσιστική" κριτική γενικώς. Τους προσφέρει στόχο. Επιβεβαιώνει ότι ο "εχθρός", εναντίον του οποίου καλούν το υγιές τμήμα του έθνους να πολεμήσει, υπάρχει πράγματι.
Ένας τρόπος για να χτυπηθούν οι χρυσαυγίτες είναι να αναδειχθεί η πραγματική σχέση που έχουν μ' αυτό που υποτίθεται ότι εκπροσωπούν και προστατεύουν. Πρέπει να δειχθεί ότι στην πραγματικότητα, με την ύπαρξή τους και μόνο, γελοιοποιούν το έθνος· τη γλώσσα του, τη θρησκεία του, το ήθος του κλπ.(**)
Από την άποψη αυτή η αμορφωσιά των χρυσαυγιτών είναι η αχίλλειος πτέρνα τους. Κι όσο κι αν θα φαίνεται ίσως αντιφατικό, το χτύπημα σ’ αυτό το πεδίο, αν γίνει σωστά, θα τους στοιχίσει ιδιαίτερα στη σχέση τους με τα λιγότερο μορφωμένα στρώματα του πληθυσμού στα οποία κατ' εξοχήν απευθύνονται. Στο βαθμό που η μόρφωση παραμένει λαϊκή αξία, τα λαϊκά στρώματα μπορούν να αισθανθούν ότι η συνάφειά τους με τους χρυσαυγίτες τα ντροπιάζει. Κι αυτό δεν μπορεί να γίνει επί τη βάσει κάποιου υψηλού πολιτικού ήθους ή των δημοκρατικών αξιών, που για τον φτωχό και προδομένο λαό είναι πλέον έτσι κι αλλιώς ανύπαρκτες ή υποκριτικές.
Το φαινόμενο της Χρυσής Αυγής δεν θα καταρρεύσει αν δεν υπονομευθεί ο διαμεσολαβητικός ρόλος της Ομάδας αυτής και της ιδεολογίας της ως φαντασιακής "γέφυρας" μεταξύ της σημερινής εθνικής πραγματικότητας και της παλαιάς χρυσής εποχής του έθνους, στην οποία δήθεν παραπέμπει.
(*) Λέω υποτίθεται, διότι ούτε το «εγέρθητι» (=να εγερθείς) ταιριάζει στην περίπτωση αυτή. Το σωστό θα ήταν «εγέρθητε» (=να εγερθείτε) στο δεύτερο πρόσωπο του πληθυντικού. (Είναι προστακτική παθητικού αορίστου του αρχαίου ρήματος «εγείρω»: εγέρθητι, εγερθήτω, εγέρθητε, εγερθέντων).
(**) Βέβαια, αυτό είναι δύσκολο για την ιδιοσυγκρασία της σημερινής αριστεράς, και ιδίως της αριστερής νεολαίας, που ακούει «έθνος» και βγάζει σπυράκια, αλλά αυτό είναι άλλο ζήτημα.
πηγή: Aντίφωνο
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου