Ούτος λαός εψήφισε, ούτους εξέλεξαν!!!

Τι χρειαζόμαστε σ’ αυτή την Ελλάδα που οι πολίτες βιώνουν την ανασφάλεια, και την κάθε λογής τρομοκρατία?

Τι χρειάζονται οι πολίτες για το ζην, αφού το εφ ζην γίνεται κάθε μέρα και όλο και πιο μακρινό όνειρο?

Το πρόβλημα αυτής της χώρας είναι γνωστό πια σε όλους, πως δεν είναι οικονομικό, αλλά πρωτίστως θεσμικό, αφού έχουμε χάσει κάθε μέτρο, κάθε αξία, κάθε τι που μπορεί να πάει τον άνθρωπο μπροστά, κάθε τι που θα τον κινήσει προς την κατεύθυνση της δημιουργίας και της προκοπής.

Όταν λέμε πως πρέπει να τα αλλάξουμε όλα, δε σημαίνει παρά την αλλαγή της νοοτροπίας όλων μας, όσο και να πάρει χρόνο αυτό, όσο και ν’αναι επώδυνο για τους ηλικιακά μεγάλους.

Οι  περισσότεροι συνηθίσαμε σε μια εικονική νιρβάνα, κρύβοντας πράγματα κάτω από το χαλί, στους νεότερους αυτό θ’αναι ευκολότερο, αυτοί έχουν διάθεση να πολεμήσουν να τσακίσουν τα κακώς κείμενα που κληρονόμησαν από εμάς, αρκεί να τους δώσει κάνεις πραγματική ελπίδα και θα δουλέψουν σαν ακούραστοι σκαπανείς για το μέλλον τους!

Όλα όμως χρειάζεται να ξεκινήσουν απ’ την αρχή, να γίνει επανεκκίνηση όπως λέει  ο Σαμαράς, ο άνθρωπος που η συγκυρία τον επιφόρτισε με τον μονόδρομο να βγάλει τη χώρα από το τέλμα, να επανεκκινήσει την Ελλάδα.

 Επανεκκίνηση σε όλα τα επίπεδα, από τον πατριωτισμό του Έλληνα, έως την αγάπη του για την οικογένεια, αυτό το θαυμαστό αγαθό που μεταμορφώνει το άτομο σε άνθρωπο και που το απαξιώνουμε ή το προσπερνάμε με ευκολία όλο και συχνότερα.

Επανεκκίνηση λοιπόν της κοινωνία πριν από όλα, αυτή είναι που θα φέρει την  επανεκκίνηση και της οικονομάς.

Να βγάλουμε όλοι μέσα από τα κεφάλια κίβδηλους στόχους του τύπου, τυχοδιωκτικός πλουτισμός, ατομικισμός, εναντίωση σε μητρότητα και οικογένεια.

Να προάγουμε τον ηρώα που κυλιέται στη λάσπη του κάμπου για να παράγει, να τιμήσουμε τον κτηνοτρόφο (στην Αμερική είναι ο καου-μπού, σε μας παρακατιανός, ούτε γυναίκα να παντρευτεί δε βρίσκει…) να προάγουμε τον  έντιμο επαγγελματία, τη μάνα με τα 3 και 4 παιδιά, που παλεύει να τα ανδρώσει αδιαμαρτύρητα μέσα σε μια κοινωνία που αδιαφορεί για κείνη, την ίδια στιγμή που ο πληθυσμός μας γηράσκει, με ότι συνεπάγεται αυτό για τον Ελληνισμό.

Να απαξιώσουμε πέρα για πέρα τα τηλεοπτικά είδωλα, καθώς και κείνα του μικροφώνου και του life style!

Μα πριν από όλα κ από όλους, να απαξιώσουμε μέσα κ έξω μας τους διάφορους πολιτικάντηδες, που θέλουν ντε και καλά να μας σώνουν, ενώ στην ουσία οι περισσότεροι σώζουν τους εαυτούς τους, βουλευόμενοι στους παχυλούς μισθούς κάνοντας την πολιτική από λειτούργημα επάγγελμα.

 Είναι αδιανόητο πολιτικός να ασχολείται  με την πολιτική πάνω από δυο τετραετίες, αυτό σημαίνει δυο πράγματα, ή ότι είναι επαγγελματίας πολιτικός και έξω από την πολιτική θα πεινάσει (δλδ, ανικανότητα για τα κοινά ή διαπλοκή), ή οι πολίτες τους ψηφίζουν ξανά και ξανά, αφού αδυνατούν να συμβάλουν στο άνοιγμα του δρόμου σε νέους, με φρέσκα μυαλά, φρέσκες ιδέες! Όπως στρώνουμε κοιμόμαστε!

θα σας θυμίσω εδώ την κουβέντα παλαιού πολιτικού, όπου βλέποντας σε κάποια  περιφέρεια να έχουν εκλεγεί  οι χειρότεροι και τιποτένιοι, είπε …ούτος λαός εψήφισε, ούτους εξέλεξαν!!!

 Για να πετύχουμε εντέλει μια αλλαγή στα παραπάνω, χρειάζεται  μια κοινωνική επανάσταση που θα συμμετέχουν όλες οι κοινωνικές ομάδες, με κοινούς στόχους χωρίς να υποχρεώνει ή να πιέζει για οτιδήποτε η μια την άλλη.

Πρέπει να σκεφτόμαστε την ύπαρξη, αλλά και τη συνύπαρξη μεταξύ μας οι πολίτες.

Ευτυχώς διαπιστώνουμε με μεγάλη χαρά πως η Ελληνική νεολαία, έχει πολλά ερεθίσματα και επιπλέον ότι της “πουλάνε”  δεν το καταπίνει αμάσητο, αυτοί είναι ευκολότερο να φέρουν την ανατροπή στο χάος που τους κληρονομήσαμε, γιατί δε “μασάνε” και ξέρουν πως δεν έχουν να περιμένουν και πολλά από μας…
Η προτεραιότητα για όλους μας, είναι να μην επιτρέψουμε άλλο τη στέρηση της ελευθερίας, της δημοκρατίας, της ασφάλειας, ατομικής και εθνικής, οικονομικής &  πολιτικής ανεξαρτησίας και να διεκδικήσουμε το δικαίωμα στο όνειρο για μια αξιοπρεπή διαβίωση και κυρίως της δικαιοσύνης για όλους!
Στα χρόνια της μεταπολίτευσης, όλα αυτά ήταν ψευδεπίγραφα, νομίζαμε πως τα είχαμε,  οι πολιτικοί είχαν τα βιλαέτια τους, οι φαμίλιες και τα τζάκια διαφέντευαν,  ταΐζοντας οι περισσότεροι ξεδιάντροπα το βράδι ελπίδα τους άβουλους φτωχούς ανθρώπους,  όπου το πρωί ξυπνούσαν και πάλι νηστικοί.
Το μεγαλύτερο έγκλημα των κομμάτων δια των εκπροσώπων του, ήταν η πώληση ελπίδας στη νεολαία, την ελπίδα της βόλεψης, όπου καλλιεργούσε στο μυαλό του παιδιού σχεδόν πάντα και ο αδαής κομματικός πατέρας, με διαβεβαιώσεις του τύπου ..μη σε νοιάζει γιέ μου, τώρα είμαστε εμείς στην εξουσία, ο λαός, έχουμε και τον ξάδερφο στην κλαδική, θα μας βολέψει!!
Κ ο νεαρός μαθητής πάρκαρε το μυαλό του, αφού του ήταν δεδομένη η βόλεψη στο αντιπαραγωγικό δημόσιο! Και τώρα ήρθε ο λογαριασμός, αλλά ήρθε σε όλους μας…
Σήμερα αυτά τα παιδιά (με τα παρκαρισμένα μυαλά), είναι ίσως δήμαρχοι ή βουλευτές ή μέσα στην κρατική μηχανή, που συνήθως ταλαιπωρούν τους πολίτες, όχι μόνο με την αμάθεια τους, αλλά και με την ασυνείδητη άσκηση των καθηκόντων τους, ασκώντας πολλές φορές κομπλεξικά, βλακώδη εξουσία στον φοβισμένο πολίτη.
Ποιος από μας αν το δημόσιο ήταν δικό του μαγαζί, δεν θα απέλυε τους  μισούς ως υπεράριθμους και τους μισούς από τους υπολοίπους λόγω ανικανότητας?
Για να βάλουμε σε τάξη όλα αυτά και να απολαύσουμε τα οφέλη μιας ευνομούμενης κοινωνίας, λειτουργικής και παραγωγικής, πρέπει πρωτίστως να γίνουμε πολίτες.
Η χώρα δε χρειάζεται πιστά ή άπιστα κομματόσκυλα, ούτε συνδικαλιστές, ούτε επιχειρηματίες, ούτε συντρόφια,  χρειάζεται μόνο πολίτες, αυτό μακάρι να το πετύχει μια κοινωνική επανάσταση, δίνοντας μέσα από την επόμενη κάλπη ένα εκλογικό σοκ, μια και οι καιροί δεν περιμένουν άλλο.
Ένα εκλογικό σοκ, όχι της αποχής, που σημαίνει αχρήστευση της ψήφου γελοιοποιώντας το δικαίωμα του εκλέγειν, αλλά ένα εκλογικό σοκ μιας ισχυρότατης κυβέρνησης, που να κοιτάξει όχι το κατά κεφαλήν εισόδημα, αλλά την κατά κεφαλήν μόρφωση, όπως πολύ σωστά παρατηρεί ο κ. Γιανναράς.
Αυτή η χώρα, δεν είχε όμως δυστυχώς πολιτική, διότι έχει ελάχιστους πολιτικούς, γιατί κυρίως δεν έχει πολίτες από όπου θα καλλιεργηθούν οι παραπάνω.
Απαιτείται λοιπόν άμεσα μια Κοινωνική Επανάσταση με έναν Ελληνοφωτισμένο ηγέτη!
Εδώ ακριβώς αρχίζει ο ρόλος του Αντώνη Σαμαρά, ο οποίος είναι και λόγω της συγκυρίας, ο ηγέτης που θέλουμε δε θέλουμε θα παίξει τον καταλυτικότερο ρόλο στο συμμάζεμα της Ελλάδας.
Αν κάποιος, στο βάθος του δρόμου βλέπει σκιά έστω άλλου ηγέτη, με τη στόφα και την πολιτική ευγένεια του Σαμαρά, καθώς και τη δεινότητα του σε διαπραγμάτευση στο πολιτικό σκάκι του παγκόσμιου πλέον γίγνεσθαι, καλά είναι να μας πληροφορήσει όλους.
Όσο νωρίτερα αφήσουν την πατρίδα μας ήσυχη ο ταχυδακτυλουργοί της διαπλοκής και της πολιτικής καφρίλας, όπου ο ερασιτεχνισμός και η άγνοια τους για την αγορά, την παραγωγή και την ανάπτυξη, βουλιάζουν τη χώρα μέρα με τη μέρα βαθύτερα εξαθλιώνοντας τους πολίτες της, τόσο το καλύτερο για τη χώρα και για όλους μας.
Κάθε μέρα, κάθε λεπτό, καταστρέφουν την Ελλάδα με ταχύτητα που δεν συλλαμβάνουμε, αφού οι λογαριασμοί τους θα μας έρθουν αργότερα, σαν και τους λογαριασμούς από τα δάνεια “κοινωνικής νιρβάνας” του Ανδρέα Παπανδρέου που ο λογαριασμός τους ήρθε στη δεκαετία 2000-2010 κ έχει ο θεός….
Επειδή μετά την απομάκρυνση από την κάλπη κανένα λάθος δεν αναγνωρίζεται, θα πρέπει την Κυριακή 6^η Μαΐου, να πάμε για ψήφο με σκεπτικισμό για την επόμενη μέρα, ευλάβεια για τη ροή του Ελληνισμού που δεν θα είναι άσχετο με το αποτέλεσμα, προβληματισμένοι για το άμεσο μέλλον μας και ψυχραιμία για το ποιους τιμωρούμε και ποιούς αναδεικνύουμε.

Σκόρπιες κουβέντες.