Την παραμονή του Λαζάρου, την Παρασκευή βράδυ και ώρα 7,30 όπως κάθε χρόνο και φέτος, νέοι και ηλικιωμένοι, γυναίκες και γριές στο προαύλιο του ναού της Αγ. Παρασκευής τραγούδησαν μερικά από τα 24 τραγούδια του Λαζάρου, σε ένα πατροπαράδοτο έθιμο των ημερών του Πάσχα που αναβιώνει τα τελευταία δεκαπέντε χρόνια στη Ροδαυγή με την προσπάθεια του Πολιτιστικού Συλλόγου και των κατοίκων. Ιδιαίτερη σημασία οι νοικοκυραίοι της εποχής εκείνης έδιναν στο τραγούδι του ξενιτεμένου, η παραγγελία του οποίου ήταν πολύ συχνή και ο λόγος ήταν επειδή το χωριό είχε πολλούς ξενιτεμένους και το άκουσμά του προκαλούσε συγκίνηση. Και τα άλλα τραγούδια είχαν τη σημασία τους, αφού είχαν να κάνουν με την κοινωνική ζωή και τις δραστηριότητες των κατοίκων της περιοχής, όπως: των μελισσών, των γιδιών και των προβάτων, του σπιτιού , του ανύπανδρου, του μικρού παιδιού, της θυγατέρας, του παλικαριού, της νοικοκυράς, τ΄αργαλειού, της βάβως κ.λ.π. Οι νοικοκυραίοι φρόντιζαν να είναι σπίτι την ημέρα εκείνη περιμένοντας με λαχτάρα τα παιδιά για να παραγγείλουν το τραγούδι της επιθυμίας τους και τα παιδιά έπρεπε να ξέρουν καλά όλα τα τραγούδια, γιατί αλλιώς δεν γίνονταν δεκτά και δεν είχαν το ανάλογο κέρασμα της εποχής εκείνης, όπως αυγά στο καλάθι, σύκα ξερά, καρύδια, καραμέλες, γλυκά και χρήματα.
«Καλώς σας εύρ΄ο Λάζαρος
και φέτος και του χρόνου
με τ΄άσπρα με τα κόκκινα
και με τα λουλουδάτα...»
Έχω πουλί στην ξενιτειά
δεν ξέρω που κουρνιάζει
ξενιτεμένο μου πουλί και πολυτιμημένο
η ξενιτειά σε χαίρεται και εγώ έχω τον καημό σου...» http://rodavgiartas.blogspot.com/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου